Modern çağda bir yapımın düşebileceği en kötü belirsizliklerden biri artık neredeyse hiç var olmuyor ve bu da Hollywood’ın en büyük sorunu.
Deadpool (Ryan Reynolds), Marvel’ın Deadpool filmlerinde şaşkın bir şekilde bakıyor.
ÖZET Hollywood’ın Geliştirme Cehennemi’nden, yarım kalmış veya yayınlanmamış projelerin bulunduğu yerden uzaklaşması, yaratıcıları ve izleyicileri hayal kırıklığına uğratan ve sinir bozan bir durum. Geliştirme Cehennemi’nin ölümü, yayın platformları ve stüdyoların nihayet izleyici talebine kulak vermesine bağlanabilir, ancak piyasaya sürülen projelerin çoğu düşük performans gösterdi. Stüdyolar, mali olarak gişe fiyaskolarından kaçınmanın avantajını yaşarken, Geliştirme Cehennemi’nin kaybı, çalışmalarını kilitleyen ve değerini düşüren yaratıcılara darbe vuruyor.
Hollywood’un küresel film ve televizyonun kalbi olarak ortaya çıkmasından bu yana, bu altın diliminden gelen stüdyoların ürettiği yapımların sayısı, herkesin takip edebileceğinden çok daha fazla arttı. Herhangi bir konseptin kameranın önüne geçememesi kadar yeni veya şaşırtıcı değil, ancak bir dizi veya uzun metrajlı filmin, çekimler tamamlandıktan sonra bile bütünüyle kurgu odası zeminine bırakılabileceği fikri, yakın hafızadaki en şaşırtıcı Hollywood gelişmelerinden biri.
Coyote vs. Acme ve Batgirl gibi yapımların hiçbir yayın tarihi görmeden rafta kalması veya Willow ve Grease: Rise of the Pink Ladies gibi dizilerin maliyet kesme önlemi olarak kaldırılması gibi durumlar, hayranların film ve televizyonun geleceğinin nasıl olacağını merak etmelerine neden oluyor. Herhangi bir şeyin, sahibi olan stüdyo için ek bir karlı çeyrek demekse gözden düşürülebileceği bir dönemde, seyirciler, beklentinin yerini endişe ve daha önemlisi, Geliştirme Cehennemi’nin kurumsal vergi indirimleriyle değiştirildiğini izlemekten başka çareleri yoktu.
Geliştirme Cehennemi Nedir?
Hollywood’un en yerilmiş yerlerinden biri gerçekte pek var olmaz. Jake ve Kiri, Lo’ak’a konuşuyor. Süperkahraman Filmleri Sorunlu, Ancak Superman: Legacy Onları Kurtarabilir
Geliştirme Cehennemi, genellikle tamamlanmamış veya çoğu zaman aslında hiç üretime geçmemiş medyanın bulunduğu gerçeklik demektir. Geliştirme Cehennemi, genellikle kavramsal düzeyde tartışılsa da, Vaporware adı verilen durumla birlikte konuşulur, ancak ikisi de yaratıcı spektrumun tamamen farklı uçlarında bulunur. Vaporware, genellikle rakibin dikkatini çekme umuduyla reklamı yapılan, ancak aslında geliştirilmek istenmeyen teknoloji veya ürünlere atfedilen bir terimken, Geliştirme Cehennemi, bir nedenle genellikle gerçekleşmeyen samimi yaratıcı çabalar için ayrılmıştır.
Geliştirme Cehennemi’nin yıllarca bir sanatçının veya yaratıcının işini görmesinin neredeyse en kötü yer olduğu söyleniyor.
Geliştirme Cehennemi’nde sona eren ilk proje tam olarak belirlenmesi neredeyse imkansız olsa da, orada çürüyen projelerin sayısı gerçekten hesaplanamazdı. Sadece büyük projeleri, üçüncü Blair Cadısı filmi ve The Flash gibi sayarsak, Geliştirme Cehennemi’nin koridorları, bir dizi ortamda bir dizi ortamda onlarca, belki yüzlerce girişle doldurulmuştu. Frozen gibi filmlerin 1940’tan beri tamamen farklı versiyonlar olarak konseptleştirildiği konusunda çoğu hayranın hiçbir fikri olmamış olabilir, ancak Freddy vs. Jason gibi daha popüler projeler sürekli spekülasyonlara neden oldu. Yöneticiler ve yaratıcılar bu fikirleri genellikle fısıltılarla veya hayal kurma lensinden tartışırken, potansiyel izleyiciler, bu tür yapımların nihayet gün yüzüne çıkması durumunda dünyada nasıl bir dünya yaşayabileceklerini düşünmekten alıkoyamazdı.
Sonunda, bu görünüşte unutulmuş yapımların sinemalara sızmaya başladığı bir noktaya geldik. Bu, stüdyoların izleyicilerin ne istediğine kulak vermek yerine, sığ remake’ler veya eksik özgün yapımlar üretmek yerine açılmasının bir sonucu olabilir, ancak aslında durum bundan çok daha karmaşıktır. Her ne kadar Gelişme Cehennemi’nin ölümü, yayın veya “yeni medya” ile birlikte gelmiş olsa da, izleyicilerin talep ettikleri şeylere para atmaya gelmeyeceklerini gösterdikleri gerçeğini içerir. Ne yazık ki bu, Gelişme Cehennemi’ne eski zamanların daha basit bir zamanın bir anıtı olarak bakıldığı bir pozisyona hayranları yerleştirirken, kaybı film yapma sürecini baştan sona tersine çevirmenin mali setleri nasıl altüst ettiğini anlayan kimsenin olmadığı anlamına gelir.