“The Walking Dead: Dead City”, bir dizi incelemesinde övgüyle karşılanan ve ölmekte olan bir dizi franchise’ına yeni bir hayat veriyor. Bu yeni yan hikaye, ana dizinin önceki sezonlarında yer alan Maggie (Lauren Cohan) ve Negan (Jeffrey Dean Morgan) karakterlerini derinleştirerek devam ettiriyor.
Dizi, “The Walking Dead” dizisinin finalinden birkaç yıl sonra Maggie ve Negan’ın yeni zorluklarla karşılaştığı bir hikayeyi anlatıyor. Maggie’nin topluluğu saldırıya uğradığında oğlu Herschel, The Croat adıyla bilinen bir savaş ağası tarafından rehin alınır. The Croat’ın Negan ile bağlantılı olduğunu anladığında, Negan’dan kurtarma operasyonunda yardım istemek için onunla işbirliği yapar. İkili, Negan’ı aylardır takip eden bir Batı filmi tarzında bir kanun adamı olan Armstrong (Gaius Charles) tarafından daha da karmaşık hale getirilen bir görevle Manhattan’ı keşfeder.
Dizi, sıradan bir Walking Dead kötü karakterine göre oldukça olağan bir şekilde deli olan The Croat’ı tanıtır. Ivanek, korkutucu karakterleri canlandırmaya alışkın olsa da, bu rolünde sınırlılık ve incelikle oynuyor. Bu kontrol edilen performans, Walking Dead evrenine ve Ivanek’in daha önce “24”, “Big Love” ve en hatırlanan “Oz” gibi dizilerde daha ürkütücü bir varlık olarak yer aldığı için alışılmadık bir durumdur.
“Dead City”, TWD evreninin en kanlı bölümlerinden biri olarak ortaya çıkıyor ve ölülerin çürüme potansiyelini, parçalanma, erime veya başka şekillerde daha da ölü hale gelme konusunda gerçekten yaratıcı yeni yollar sunuyor.
Dizi, New York’un kendisini bir karakter olarak ortaya çıkarırken, Manhattan’ın hayatta kalanları için gerçek bir Mad Max duygusu yaratıyor. “Dead City” New York’luları, testere bıçaklarıyla donatılmış motosiklet kaskları takıyor, demiryolu çivileriyle kaplı arabalar kullanıyor ve şehir içinde çatıdan çatıya zip-line yaparak dolaşıyor. Dizi, iç mekan sahnelerini sinematik kurulum sahneleri arasına sıkıştırarak pratik efektlerini ve setlerini en üst düzeye çıkarır ve bazı önemli anlara büyüleyici bir set parçası hissi verirken aslında büyük sahneler olarak sahnelenmeleri gerekmeyen anlar yaratır.
Adil olmak gerekirse, New York’un bir mekan olarak daha fazla kullanılması mümkündü (dizi aslında nehirden karşıya, New Jersey’de çekildiği için). Yerel halka yönelik ipuçları neredeyse hiç yok, sadece birkaç güvercin ve hamam böceği göndermesi bulunuyor. Ancak en iyi anlarda, dizinin görünümü ve hissi, franchise’ın önceki versiyonlarından açık bir ayrılış olduğunu gösteriyor. Manhattan’da zombi sonrası bir medeniyet fikri, dünya kurma ve lojistikle ilgili birçok soruyu gündeme getiriyor ve dizinin showrunner’ı Eli Jorné’nin bu soruları derinlemesine düşündüğü açık bir şekilde görülüyor.
Dizi, biraz yavaş başlamasına rağmen, izleyicileri dizinin ortasına kadar her soruya cevaplarla ödüllendiriyor, dünya kurmaya ilişkin (ışıkları nasıl açık tutuyorlar?) veya hikayeye ilişkin (neden Negan hukuki olarak aranıyor?) sorular dahil. “The Walking Dead” ve yan hikayelerinde, hikaye boşluklarının çözüleceği kesin olmadığından, “Dead City”nin”” bu boş uçlarını ortada bağlamaya başladığında gerçekten heyecan verici oluyor. Ayrıca, bu çözümlerin genellikle önceki “Walking Dead” kanonuna derin bir şekilde bağlı olduğunu söylemek de mümkün.
Bu rolleri neredeyse on yıl boyunca canlandırmış olan deneyimli oyuncular Cohan ve Morgan, alışkın bir şekilde karakterlerini başarıyla canlandırıyor, ancak yıllardır sahip olduklarından daha fazla şey sunuluyor. Her iki oyuncu da “The Walking Dead” dizisinin son sezonlarında haksız bir şekilde kullanılmıştı (aslında Cohan, 9. ve 10. sezonların çoğunda rol almamıştı çünkü başka oyunculuk projelerine odaklanmıştı) ve bu fırsatla uzun süreli bir süre boyunca spot ışığında olmanın avantajını kazanıyor.
Morgan, tabii ki, abartılı bir şekilde öne çıkarılmış ve dizinin en iyi repliklerine sahip: “Şemsiyelerinizi almanız iyi olur, çünkü lanet olası yağmur yağacak!” diye bağırıyor Negan, bir rehinenin boğazını keserek ve kanı aşağı kata sıçratarak. Ancak her Negan’ın “The Walking Dead” in en korkulan kötü adamı olduğu günleri hatırlatan anısı, iç çatışmanın bir hissini verir. Koşullar onu acımasız bir diktatör olarak günlerine dönmeye zorladığında, Negan’ın daha iyi biri olma isteği ile en kötü yanına verdiği çekişmeyi kolayca gözlemlemek mümkün, ayrıca kötücül eğilimlerine boyun eğmesi ona aktif olarak ödül veren bir dünyada yaşıyor olmasından kaynaklanıyor.
Erken bölümler Maggie’nin Negan’a karşı derin nefretine çok fazla zaman ayırsa da, ikili maceralarına başladıktan sonra Cohan da parıldayabiliyor. Maggie’nin kendi karanlık dürtüleri, Negan’ın halkına karşı işlediği suçları yeniden hatırlarken ve ailesine olan sevgisini intikam arzusuyla dengelemeye çalışırken daha da yüzeye çıkıyor. Bu iki oyuncu arasındaki kimya, ilk sahnelerinden itibaren hissedilebilir (The Walking Dead’in 7. sezonunun sert prömiyeri), karakterlerin çekişmeli ilişkisinin hikayeyi sürüklemesini ve her adımda bahisleri yükseltmesini sağlıyor – ve hatta dizi ikinci bir sezon alırsa gelecekteki çatışmalara yer bırakmayı başarıyor.
Bilinçli olma hali burada büyük rol oynuyor ve “The Walking Dead: Dead City”, tam olarak kimin için olduğunu biliyor: “The Walking Dead” hayranları, evrenini kapatmaya hazır olmayan derin hayranları. Şaşırtıcı bir şekilde, burada yeterince harika bir hikaye anlatımı var, sadece o kapıyı açık tutmakla kalmıyor, aslında “The Walking Dead” in son zamanlarının üzerinden en iyi dönemi olabileceğine dair biraz umut aşılamaktadır.
“The Walking Dead: Dead City”, 18 Haziran’da AMC ve AMC+ kanallarında prömiyer yapacak.
